Dagboek van een installateur

23.03.2021 Anje Hoogland

Dagboek van een installateur

Stille wateren

Als installateur krijg je een inkijkje in iemands leven en ik kan je zeggen, dan kunnen ze je behoorlijk verrassen! Die man met een enorm hete aardappel in zijn keel bijvoorbeeld, die de ene hilarische schuine mop na de andere tapt. Die bouwvakker waarbij we geen gebruik mochten maken van het toilet. Of die brave tiener die we, toen haar ouders een nachtje weg waren, aantroffen in een huiskamer vol peuken, lege bierflesjes en slapende pubers.

Het is altijd weer een verrassing wie je treft. Maar over het algemeen worden we gelukkig super vriendelijk ontvangen door de mensen waar we panelen komen leggen. We krijgen een kopje koffie, of we maken een kort praatje. We voelen ons meestal super welkom. Zo ook bij het stel waar we deze ochtend aan de gang waren.

"In paniek vloog de vrouw ons voorbij de trap op."

Het waren twee vriendelijke vrouwen. Vrij jong, netjes verzorgd en een tikje behouden. We waren al een tijdje bezig toen we de omvormer op zolder wilden monteren. “Mogen we gewoon naar boven lopen?”, vroeg ik aan een van hen. “Tuurlijk!”, knikte ze me toe waarna ze weer in haar boek dook. Dus mijn collega en ik liepen de trap op.

“Neeee! Ho, ho!”, hoorden we opeens paniekerig achter ons roepen terwijl snelle voetstappen ons naderden. “Wacht even!” En voor we het wisten vloog de andere vrouw ons voorbij op de trap. “Blijven staan hoor”, riep ze ons vermanend met grote ogen toe. Dus dat deden we netjes terwijl we elkaar vragend aankeken. Met een noodgang sprong ze de kamer voor ons in en knalde ze de deur dicht.

Een minuut lang stonden we daar zwijgend toen ze de deur weer open deed en naar beneden liep. “Excuus”, zei ze terwijl ze ons niet in de ogen durfde te kijken. “Ik moest nog even wat uhm… speeltjes van gisteravond opruimen.” Toen ze ons met een vuurrood hoofd passeerde schoten we in de lach. Zij zelf gelukkig ook. Het is nogal een taboe natuurlijk, maar hoeveel mensen zullen het niet hebben? Niks aan de hand dus, maar het is altijd leuk het voorval even aan te halen met een borrel erbij.