Wekelijks verschijnen er publicaties over weer een groter drijvend zonnepark dat in werking wordt gesteld. En ook in Nederland komen er projecten aan die gemakkelijk in de World League  van drijvende zonneparken kunnen meedraaien. Het aangekondigde 100 MWp-project op De Slufter in Rotterdam is daar een goed voorbeeld van. Maar waar staat Floating PV als technologie en markt, en wat zijn de randvoorwaarden voor succes?

In een marktrapport van het wereldwijde onderzoeksbureau Wood Mackenzie wordt een gemiddelde groei van de markt gemeld van 22 % jaar op jaar in de periode 2019 tot 2024. Tegelijkertijd neemt de schaalgrootte van de projecten toe. Op dit moment staat de top 6 projecten al garant voor 700 MWp aan geïnstalleerd vermogen, met China als koploper. De overige landen in West-Azië hebben ook al projecten van deze orde aangekondigd.

Waar blijft Nederland als gidsland op het gebied van water in combinatie met duurzame energieopwekking? Voorbeelden hiervan zijn het Nationaal Consortium Zon op Water en recentelijk de proef op het Oostvoornse Meer bij het Fieldlab Green Economy Westvoorne.

Deze initiatieven dienen enerzijds om de innovatie te bevorderen en anderzijds om kennis te delen over de verschillende systeemvarianten en de doeltreffendheid ervan.

Als we ons concentreren op de systemen voor binnenwateren dan zijn er de statische systemen in een Zuidopstelling of een Oost-West-opstelling. Als het gaat om zoveel mogelijk opgesteld vermogen te installeren per oppervlakte, lijkt de Oost-West-opstelling de voorkeur te hebben. De nog innovatievere variant is het dynamische en zonvolgende systeem. De meeropbrengsten hiervan kunnen oplopen tot 35% volgens de universitaire onderzoekmodellen van de TU Delft. De uitdaging hierbij is om het eiland met de zon mee te laten draaien en tegelijkertijd een goede verankering te garanderen. Bewezen aandrijftechnologieën met elektrische schroefmotoren lijken hierbij de voorkeur te hebben.

Maar wat is bepalend voor het succes van Floating PV? Nederland is op zoek hoe voldaan kan worden aan de doelen van de energietransitie. Daarbij is er een sterke voorkeur voor PV op daken en een toenemende weerstand tegen het opofferen van agrarische gronden. Waterlocaties met een lagere ecologische waarde als zand- en grindwinningsgebieden lijken de ideale alternatieven te zijn. In combinatie met aansluitmogelijkheden op het publieke net en een afdoende SDE-stimulering kan er een aanzienlijke bijdrage geleverd worden aan de Nederlandse energietransitie. De mate waarin dit vanuit de overheid gestimuleerd en gefaciliteerd wordt, bepaalt in hoeverre Nederland zich als waterland met trots een gidsland mag gaan noemen op het gebied van Floating PV.