Vaak hoor je dat het huis van de schilder niet altijd goed in de lak staat en de aannemer zijn eigen woning laat versloffen. Deze vooroordelen zijn zeker niet van toepassing op de hoofdpersoon uit de rubriek ‘de thuisklusser’. Bevlogen op het gebied van duurzaamheid passen zij de technieken uit hun werkzame leven toe op hun eigen woning.

“Ik vind het belangrijk te leven zonder fossiele bronnen.” We praten met thuisklusser Jasper de Vries (39), in het dagelijks leven engineer bij Technea, een groothandel in duurzame techniek, die sinds 2012, samen met zijn partner en drie kinderen, woont in een woning uit 1880 in het Friese Berlikum. En daar hebben zij behoorlijk wat aan vertimmerd.

“Toen wij in april 2012 de sleutel kregen stond ons een grote verbouwing te wachten. Het huis was behoorlijk bouwvallig te noemen. We hebben alleen de buitenmuren laten staan en zijn toen rustig aan begonnen alles op te bouwen. Alle ramen en vloeren waren eruit, dus we konden meteen alles goed isoleren, vertelt de Vries. Hij vervolgt: “De oude gashaarden hebben we er natuurlijk uitgehaald en net op dat moment kregen we een enorm koude winter voor onze kiezen. Om niet te bevriezen heb ik een houtkachel geïnstalleerd. In het voorjaar van 2013 ging ik aan de slag met de vloerverwarming en de pellet CV."

16 PV-panelen slingeren de boel aan
Het systeem is gekoppeld aan het buffervat. Beneden hebben ze vloerverwarming in zones en de keuken, woon-, slaap- en badkamer hebben een eigen thermostaat. De kinderkamers, het kantoor en de badkamer hebben tevens wandverwarming die aangesloten is op het verdieping-systeem dat een  iets hogere temperatuur heeft. Op het buffervat zitten vier vlakglascollectoren aangesloten. Dus als de zon lekker schijnt hoeft de pelletketel minder hard zijn best te doen en kan een groot deel van het jaar zelfs helemaal uit. Op de carport legde hij 16 PV-panelen om de boel aan te slingeren.

En dan de vraag der vragen: is er ook nog wat misgegaan onderweg? Een woning uit 1880 lijkt een uitdagende duurzaamheidstest. “Eigenlijk niks”, zegt de engineer. “Tijdens de verbouwing hebben wij tijdelijk in een bijgebouw gewoond en daar heb ik infraroodpanelen opgehangen. Dat vond ik geen succes, die gebruikten veel te veel stroom en dus heb ik ze verkocht. Dat blijft toch altijd de moeilijkheid in zo’n transitie: de vraag is niet ‘Hoe krijgen we het warm’, maar ‘hoe zorgen we ervoor dat het rendement goed is en daardoor de warmtevraag zo dichtmogelijk bij de duurzame productiecapaciteit komt.”

'Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat het wel kan'

Hij heeft het qua duurzaam wonen aardig goed voor elkaar. Er staat een EV voor de deur, er hangt  overal LED-verlichting, er is een moestuin en een stuk met wilde bloemen, een boomgaard met fruitbomen, er zijn kippen en zijn schuur heeft een Sedum-dak. Zijn tip aan beginnende klussers: “Ga het gewoon doen en laat je niet bang maken. Zorg dat je genoeg vermogen plaatst, liever wat overcapaciteit dan tekort. Persoonlijk leid ik aan het Pippi Langkoussyndroom: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’, dat helpt ook.

Een toekomstdroom is dat er nog wat anders voor de houtkachel komt, maar je moet iets te wensen houden. De Vries: “Ik koop niet zomaar wat en denk er altijd goed over na of het wel een noodzakelijke aankoop is.” Op dat moment gaat zijn deurbel en komt een bezorger een pakketje brengen. Grinnikend verontschuldigt hij zich. “Het pakketje bevat warme sloffen, daar heb ik wel degelijk goed over nagedacht in dit koude voorjaar.”