Dat de energietransitie voornamelijk op zee plaats zal moeten vinden, was voor Koen Burgers, medeoprichter en CEO van Solarduck, en de drie partners met wie hij SolarDuck oprichtte, de belangrijkste drijfveer. Met SolarDuck ontwikkelen zij offshore zonnevelden.

Burgers vertelt hoe offshore opwek van zonnestroom de problematiek rondom draagvlak wereldwijd oplost. “In Nederland is er al weerstand over het gebruiken van de ruimte voor PV, maar denk aan eilanden als Curaçao en Singapore. Daar is al helemaal weinig ruimte.” Burgers noemt solar verreweg de snelst ontwikkelende energiebron. Echter voor de toepassing op zee was geen technologie voorhanden.

Burgers en zijn partners geloofden dat het ontwikkelen van die technologie haalbaar was en gingen zelf rond de tekentafel. Eerst onder de vleugels van hun werkgever destijds, maar vanaf medio 2020 als zelfstandig bedrijf. “We hebben gas gegeven. Sinds eind april ligt onze eerste plant in de Waal.”

Tankers in de ban
De potentie van offshore solar is groot, aldus Burgers. Niet alleen in Nederland. “De planeet heeft een hele grote zonrijke band waar een heel groot deel van de bevolking woont. Juist deze mensen worden het hardst getroffen worden door klimaatverandering.” Burgers doelt daarbij op een zonrijke band rondom de evenaar, welke globaal loopt tussen het Middellandse zeegebied aan de Noordkant en Kaapstad aan de zuidkant. “Veel eilanden in deze regio zijn bijvoorbeeld nog afhankelijk van diesel, wat door tankers vervoerd wordt. Alles behalve duurzaam en erg prijzig.”

De transitie naar duurzame energie is uiteindelijk veel goedkoper, maar vergt wel een fikse investering in en aanleggen van die zonneparken op zee. Dit biedt overigens goede kansen voor private en publieke financiers, meent Burgers. “We hebben een vrij jonge technologie, de eerste die daadwerkelijk gecertificeerd is voor offshore gebruik. We gaan een demonstratieplant bouwen op de Noordzee, als een soort stempel om straks de rest van de wereld over te kunnen.”

En dan over de vorm. Een standaard zonnepaneel is vierkant, maar de platformen van SolarDuck zijn driehoekig. “Vierkant lijkt de meest efficiënte vorm. Maar vierkante objecten zijn ook fragiel en hebben nadelen in golven.” Burgers vergelijkt het met een plant die in een stoeptegel groeit.

“Onze oplossing bestaat uit aan elkaar gekoppelde platformen. Het nadeel van vierkanten is dat ze maar over twee assen kunnen roteren. Kijk maar eens naar de stoep: Als een wortel onder stoeptegels groeit, worden de punten van de tegels uiteengeduwd. Je krijgt opstaande randen waarover je kunt struikelen.

Een stoeptegel is maar 30 centimeter, het platform van SolarDuck is 24 meter. Die opstaande punten kunnen dan we 4 meter uit elkaar staan. Dat maakt het koppelen van de platformen heel lastig. Dat probleem kunnen we verhelpen door gebruik te maken van driehoeken. Die hebben een derde as waarover ze kunnen roteren. Het is eigenlijk een hele simpele innovatie.”

Golvend tapijt
Het systeem golft als een tapijt op zee. Volgens Burgers brengt dit meerdere voordelen met zich mee. “Het is veiliger om van platform naar platform te bewegen. Ook is de koppeling makkelijker te realiseren.” Een simpele oplossing voor een complex probleem. “Het was voor ons echt een eureka-moment, het toepassen van een driehoek.”

Recentelijk haalde SolarDuck weer een groot project binnen. “We tekenden een overeenkomst met Pondera voor de ontwikkeling van 550 megawattpiek aan projecten. Het gaat om projecten in onder andere Indonesië en Vietnam. In die landen moet het land ontlast worden. Ontbossing moet worden stopgezet, maar je moet geen zonnevelden aan willen leggen in het oerwoud. Offshore is absoluut de oplossing voor dat vraagstuk”, besluit Burgers.