Vrijheidsenergie met klimaatimpact

09.06.2022 Wim Sinke

Vrijheidsenergie met klimaatimpact

Europa staat voor duivelse dilemma’s. In de afgelopen decennia hebben we ons voor ons dagelijks leven zoals we dat kennen – en min of meer vanzelfsprekend vinden – enorm afhankelijk gemaakt van importen.

Of het nu gaat om aardgas, materialen en grondstoffen, hightechonderdelen en complete producten of voedsel, we kunnen moeilijk of zelfs helemaal niet zonder de zaken die ons via buizen, wegen, havens en luchthavens bereiken. Voor een deel is die afhankelijkheid een bewuste keuze die werd ingegeven door (macro-)economische motieven en opportunisme van ons allemaal, voor een ander deel is het ‘ons overkomen’, althans zo lijkt het.

Een vastgelopen containerschip en haperende toeleveringsketens door corona hebben de Europese economieën wakker geschud, maar ze waren niet meer dan een vriendelijke herinnering aan onze afhankelijkheid en kwetsbaarheid. 

Levering (of niet) als politiek-strategisch pressiemiddel bij conflicten is totaal andere koek. We maken er inmiddels hardhandig mee kennis via aardgas en verschillende andere basiszaken waarop Europa deels draait.

Fair share
Natuurlijk moeten we leren van het verleden, maar we moeten mijns inziens nu vooral naar voren kijken en aan de bak om Europa weer een fair share in de mondiale maakindustrie en de bijbehorende toeleveringsketens te laten veroveren. Alsjeblieft geen autarkie en geen Fort Europa, maar wel een werelddeel dat echt meedoet in de cruciale sectoren voor de duurzame toekomst en daarmee ook een serieuze gesprekspartner is.

Ik zie de voordelen van een wereld waarin we harmonieus kennis en mensen uitwisselen, handel drijven in de producten waarin we goed zijn of waarover we toevallig beschikken en welvaart verdelen. Dit ideaalbeeld lijkt helaas eerder verder weg te schuiven dan dichterbij te komen.

Laten we er daarom gewoon het beste van maken en dit nadeel in een voordeel veranderen. We waren sowieso al van plan om zonne-energie op grote schaal te gaan toepassen om de klimaatdoelen te kunnen halen. Hoewel die ‘uitrol’ voor het klimaat al ontzettend urgent is, blijkt het opbouwen van een alternatief voor geïmporteerde fossiele brandstof zo mogelijk nóg urgenter.

Dat, in combinatie met de wens om ook qua maakindustrie minder afhankelijk te worden, levert een prachtkans om te laten zien wat we kunnen op het gebied van zonne-energie. Als bedrijven, financiers, onderzoekinstellingen, overheden en andere belanghebbenden de handen ineen slaan kunnen we niet alleen vrijheidsenergie met klimaatimpact realiseren, maar ook de economische vruchten plukken van een hightechsector die ons voorziet van circulaire producten voor een duurzame toekomst.

In Europa vindt dit idee inmiddels veel weerklank. Ik hoop (en verwacht) dat ook ons land hieraan een steen gaat bijdragen.