Een energiecentrale in de ruimte die zonne-energie opvangt en naar aarde stuurt. Amerikanen opperde het idee twintig jaar geleden, Britten stimuleerden onderzoek naar de mogelijkheden. China heeft niet alleen concrete plannen voor uitvoering, maar heeft deze bovendien twee jaar vervroegd. 

In 2028 moet de eerste satelliet gelanceerd worden naar een baan om de aarde ter hoogte van 400 kilometer. Deze testsatelliet moet het terugsturen van elektriciteit vanuit de ruimte in een straal naar aarde testen. 

Draadloos de aarde opladen
Sommigen moesten al wennen aan het idee van draadloos opladen van een mobiele telefoon. Het toestel wordt op een laadstation gelegd en maakt geen verbinding middels kabels. Toch wordt elektriciteit van de ene locatie naar de andere overgebracht. Stel nu voor dat het laadstation op (minstens) 36.000 kilometer afstand in een baan om de aarde vliegt en zelf opgeladen wordt door de zon. 

Het concept werd twintig jaar geleden al beschreven door onderzoekers van NASA. Groot-Brittanië stelde 16 miljard pond beschikbaar om een Britse versie in de ruimte te hebben in 2035. 

De interesse voor het concept is te verklaren: Een satelliet in (geosynchrone) baan om de aarde vangt 99 procent van de tijd zonlicht op van een hogere intensiteit dan zonnepanelen op aarde. Er is geen nacht, er is geen bewolking, geen atmosfeer om zonlicht te blokkeren. De zonne-energie wordt omgezet in straling of lasers en naar aarde gestuurd of naar andere satellieten.

Dit biedt de mogelijkheid verschillende locaties op aarde van energie te voorzien, bijvoorbeeld als energie export, of als noodhulp aan rampgebieden. Uit publicatie in Chinese Space Science and Technology blijkt dat dit precies is wat de Chinezen in gedachten hebben. 

Technische uitdagingen
Het sturen van zeer krachtige radiostraling over dergelijke afstanden zou enorme antenne’s vereisen, mogelijk kilometers lang. Zonnewinden, zwaartekracht en beweging van de satelliet zouden de overdracht van energie bovendien kunnen verstoren. 

Het plan bestaat uit vier fasen. Na het lanceren van de testsatelliet in 2028 naar een baan van 400 kilometer, moet twee jaar later een krachtigere centrale gelanceerd worden naar een geosynchrone baan van 36.000 kilometer. De testsatelliet moet een vermogen leveren van 10 kilowatt. De tweede, krachtigere, centrale moet een capaciteit hebben van 10 megawatt. Deze energie moet beschikbaar zijn voor militaire en civiele gebruikers in 2035. 

In 2049, wanneer de Volksrepubliek China haar honderdste verjaardag viert, moeten uitbreidingen de capaciteit verhoogd hebben naar 1 gigawatt. Vergelijkbaar met de capaciteit van de krachtigste kerncentrales.  Over minder dan dertig jaar kan er dus een groot ruimtestation zijn dat krachtige stralen op onze planeet kan afvuren.