Coronacrisis 2020. Het lijkt alsof we de eerste piek inmiddels achter ons laten. De PV-sector kan opgelucht ademhalen. Of moeten we bezorgd zijn over de effecten op langere termijn?

We hebben in de PV-sector wat schaarste gehad, wat paniek in de tweede helft van maart, maar dat was het eigenlijk wel. Solarmagazine meldde ‘slechts’ vijf faillissementen - die overigens nauwelijks door Corona veroorzaakt kunnen zijn. In onze eigen brede klantportfolio zien we nog steeds een sterke groei. Voor iemand die ooit de hotelsector achter zich liet, kan ik wel stellen: het had allemaal veel erger kunnen zijn.

Het wordt alleen maar beter

Vooruitkijkend zien we een tsunami van stimuleringsmaatregelen op ons afkomen. De financiële middelen die naar de energietransitie vloeien zwellen alleen maar aan, en de aanpassingen in de salderingsregeling en de verandering van SDE+ naar SDE++ gaan we nog niet direct voelen. De businesscase voor zonne-energie is goed en wordt alleen maar beter, en het bewustzijn van de noodzaak is door Corona alleen maar duidelijker geworden. Zelfs de krapte op de arbeidsmarkt, waar we de afgelopen jaren mee worstelden, wordt door Corona opgelost. Alle lichten van alle productiefactoren (goederen, arbeid, ondernemerschap en kapitaal) staan op felgroen. Als we naar de fundamenten van onze business kijken zou Corona stilletjes aan ons huisje voorbij moeten rijden.

Zorg over reactie op slecht nieuws

Maar is dat ook zo? In feite heb ik daarover maar één zorg en dat is zoals altijd niet ‘het slechte nieuws’ zelf, maar wel de reactie daarop. Die onvoorspelbare - of misschien juist wel voorspelbare - reactie zit ‘m in de productiefactor kapitaal en meer specifiek: werkkapitaal voor het MKB.

Er is veel gezegd over de kredietcrisis van 2008 en waarom die tenminste vijf jaar heeft aangesleept, maar in mijn overtuiging hebben we ‘m zo lang zelf in stand gehouden. De doorgeslagen bezuinigingen in heel Europa smoorden keer op keer alle mogelijke groei in de kiem. De veel bezongen ‘zorghelden’ van vandaag betalen er nog steeds de prijs voor. Maar wat minder prominent op de voorpagina heeft gestaan maar minstens zo schadelijk was, was het dichtdraaien van de kraan voor werkkapitaal voor het MKB.

Selffulfilling prophecy

Dit ‘dichtdraaien van de kraan’ neemt vele vormen aan: kredietverzekeraars die hun verzekeringen op het leverancierskrediet voor hele sectoren tegelijk inkrimpen; banken die minder kredieten verschaffen en/of hogere garanties eisen; lease financiers die inperken wat en wie ze willen financieren. Voor al deze ingrepen geldt dat de perceptie van financieringsrisico het werkelijke risico vergroot. De perfecte definitie van een selffulfilling prophecy.

De reacties die we nu zien, zijn minder extreem dan in 2008. Toen vielen de rolluiken bij financiële organisaties met donderend geraas in één klap dicht, met alle gevolgen van dien. Nu zien we her en der de loketjes stilletjes de luikjes iets verder dichtdraaien. De vraag is hoe lang dat gaat duren en of de paniek van de Corona crisis daarmee omslaat in een vijfjarige kredietcrisis 2.0? Met de fundamenten van onze bedrijfstak zou het niet nodig én eeuwig zonde zijn.  Zeker gezien de urgente noodzaak van de transitie die wij met z’n allen trekken.

Hou groeimotor aan de praat

Het is vaak moeilijke materie voor de meeste mensen: de geldstromen achter de bedrijven. Het bekt ook niet lekker op de voorpagina. Maar als we als maatschappij en overheid iets in de gaten moeten houden is dit het wel. Ik merk om me heen dat de Corona-tijd ook tijd voor bezinning is geweest. We zien in dat dingen anders moeten én kunnen. Als we doen wat we deden, dan krijgen we wat we kregen. Laten we er nu voor waken dat de groeimotor van de economie, voor wie alle lichten op groen staan, niet in de kiem wordt gesmoord door een overreactie van de financiële sector. Na de kredietcrisis van 2008 heeft de maatschappij hen in de benen gehouden. Nu is het hun beurt om de maatschappij in de benen te houden.   

Peter Desmet, directeur Solarclarity