De marktprijzen van zonnecellen, -wafers en -panelen volgen momenteel hetzelfde patroon als de energieprijzen. Waar de algemene verwachting is dat de algemene economische vraag zal aantrekken en de prijzen daardoor ook weer zullen stijgen, blijft deze ontwikkeling steeds langer uit. Hoe langer een bedrijf wacht met inkopen hoe lager de prijzen, maar dat brengt voorraadrisico’s met zich mee. “De prijzen liggen 7 tot 8 eurocent per wattpiek lager dan een jaar geleden, waarom zou je nog langer wachten”, vraagt Gerard Scheper, CEO van European Solar, zich daarom af.

Chinese leveranciers zitten met hun handen in het haar. De vraag valt tegen en ook al schroeven ze de productie en de prijzen terug, de voorraden blijven groeien.

Aan de andere kant stellen veel inkopers hun aankoop uit omdat ze de marktprijzen zien dalen en uitgaan van verdere dalingen. Hierdoor ontstaat een haast selffulfilling prophecy dat de prijzen blijven dalen, want de vraag trekt op deze manier niet aan.

“Om een absoluut dieptepunt in de prijs van polysilicium te voorkomen zijn de producenten met elkaar om tafel gegaan”, vertelt Scheper. “Daar hebben ze opnieuw met elkaar bepaalde prijsafspraken gemaakt. Als de polysiliciumprijs nu op de daadwerkelijke vraag-aanbodverhouding gebaseerd zou zijn, dan zou de prijs compleet onderuit gaan.”

Er heeft dan ook een plotse prijsstijging van kwartszand plaatsgevonden. Dit kost nu opeens 400 procent meer dan in dezelfde periode vorig jaar. “Om polysilicium te maken heb je siliciumdioxide, oftewel zand, nodig. Daar komen nog een paar zuiveringsstappen achteraan voordat je eindelijk wafers hebt. Die wafers gaan vervolgens weer door een proces om de celstructuur op te bouwen voordat ze naar de modulenfabriek gaan”, zo legde professor Gerard de Leede, CTO van Solarge, aan Solar365 uit.

Eind vorig jaar maakten de polysiliciumproducenten ook al prijsafspraken om de prijs kunstmatig op te drijven. Toen ontstond er een tijdelijk vraagtekort door hoge materiaalprijzen, een onverwacht paneeloverschot en Chinees nieuwjaar.

Lees ook: Paneelprijzen richting ‘oude normaal’ door kunstmatige stijging siliciumprijs

Lage prijzen, maar de commerciële businesscase blijft lastig
Vorige maand vertelde Scheper over de strijd tussen Mono PERC-panelen en de N-type zonnepanelen. Veel inkopers willen graag de efficiëntere N-type zonnepanelen, maar het aanbod kan nog niet voldoen aan de vraag. “Om klanten te verleiden worden de prijzen van Mono PERC-cellen en -panelen verlaagd.”

Lees ook: Stijgende vraag naar N-type zonnepanelen duwt de Mono PERC-paneelprijs naar beneden

Die ommezwaai lijkt deels gelukt. Hoewel ook de Mono PERC-cellen en zonnepanelen in prijs zijn gedaald, zijn deze niet zo hard in prijs gedaald als de zonnepanelen met TOPCon-cellen (N-type) en heterojunctie technologie (HJT), een combinatie van PERC-cellen met daarop een laagje dunne film-PV.

“De inkoopprijzen zijn echt op een zeer laag niveau”, stelt Scheper. “De prijzen liggen 7 tot 8 eurocent per wattpiek lager dan een jaar geleden, waarom zou je nog langer wachten? Natuurlijk blijft de vraag nog altijd tegenvallen, maar hoe lang blijft dat? Aan de andere kant hikken fabrikanten tegen hoge voorraden aan waar ze op een gegeven ook wat mee moeten.”

Toch is Scheper niet onverdeeld enthousiast over de huidige marktomstandigheden. “Het lijkt op een draaiende olietanker. Ja, de prijzen zijn weer een stuk lager dan een aantal maanden geleden, maar de banken en verzekeringspartijen blijven veel terughoudender. Zo zijn de rentepercentages fors gestegen van gemiddeld 1,5 procent naar ruim 4 procent, dat blijft gewoon een flinke kostenpost voor een project.”

De houding van banken en verzekeraars is er één die Scheper verbaast, maar die hij ook wel kan begrijpen. “Aan de ene kant hebben we een periode van enorm hoge energieprijzen gezien en zijn de prijzen nog altijd hoger dan voor de oorlog in Oekraïne. Zonne-energieprojecten halen nu gewoon hoge omzetten”, legt hij uit.

“Maar aan de andere kant zie je ten eerste enorme schommelingen in prijzen en ten tweede heel veel entrees uit andere sectoren. De sector groeit zo hard dat 30 tot 40 procent van de mensen net nieuw zijn, of het nou Scope 12-inspecteurs zijn, installateurs of financiële planvoorbereiders. Daarnaast zijn er veel overnames, ook door partijen vanuit de olie- en gaswereld die een compleet andere werkwijze proberen te integreren. Al dat soort veranderingen maakt banken en verzekeraars nerveus.”