Eenkindpolitiek als oplossing voor alles

Onlangs presenteerden ministers Jetten, De Jonge en Adriaansens hun klimaat- en energieplannen voor een bomvolle zaal in Madurodam. Zij gaven ruiterlijk toe: We hebben als overheden zitten slapen, we zijn te laat (we weten al vijftig jaar dat we niet op de goede weg zitten), maar we gaan nu alles op alles zetten om de doelen van Parijs te halen. Voor een fossielvrije toekomst, voor het klimaat en omdat het moet.

Zij zetten helder uiteen: We staan voor moeilijke opgave maar die gaan we niet uit de weg.

Er wordt geld vrij gemaakt voor ondersteuning van provincie en gemeenten om taken uit te voeren, er komt geld voor inwoners en bedrijven om energiebesparende maatregelen te nemen. Daarnaast zijn er stimuleringsregelingen voor zonnepanelen op land, op dak, op water, op parkeerplaats en voor windturbines op land en op zee.

Er komen strengere normen voor verduurzaming van gebouwen en bedrijven. De duimschroeven worden aangedraaid voor de grootste vervuilers. Zelfs de luchtvaart ontkomt er niet meer aan zijn aandeel te leveren. En de scheepsvaart is ook in het vizier. Iedereen moet meedoen en wie niet kan, krijgt hulp.

'Lees het beleid van dit kabinet'
Ik zat achter in de zaal. Aan het eind van de presentatie liep ik de zaal uit met een enorm goed gevoel, duizelig van zoveel ambitie. De afgelopen twaalf jaar was ik in verschillende rollen betrokken bij de energietransitie. Eerst als raadslid, toen als wethouder en de laatste vier jaar als programmamanager van de energiestrategie in Noord-Holland Noord. Het was altijd duwen en trekken. Maar nu is eindelijk voor iedereen zichtbaar en hoorbaar dat de energietransitie een feit is. Onomkeerbaar.

Bij het buffet raakte ik aan de praat met een hoge ambtenaar. Hij zag er vermoeid uit. Hij sprak met respect over de ministers en hoe hard ze werken. Het was duidelijk dat die norm ook voor hem geldt.

Hij zag nog veel beren op de weg: netcongestie, krapte op de arbeidsmarkt, materialentekort, complexiteit van de samenwerking, stikstofnormen. Uiteindelijk fluisterde hij me toe: "De enige echte oplossing voor Nederland is het eenkindbeleid. Want ons land is te vol en we willen te veel."

Ik schoot in de lach. Ik zie zelf ook die beren op de weg. Maar nu we eindelijk zo ver zijn dat we allemaal onze schouders willen zetten onder een fossielvrije toekomst, kunnen we beter samen met optimisme aan de slag gaan.

Mijn advies aan u: Lees het beleid van dit kabinet. Het is even een werkje maar daarna heb je, net als ik, gegarandeerd meer geloof in een mooie toekomst.