Wat van ver komt is misschien lekker, maar als je panelen een reis van duizenden kilometers af moeten leggen kan er onderweg van alles gebeuren wat de panelen niet ten goede komt. Wat men volgens solarengineer Dennis van der Meij nog wel eens vergeet, is dat panelen ontzettend fragiel zijn.

Dennis van der Meij, PV engineer bij Indutecc Renewable Solutions, benadrukt dat het door de afstand onduidelijk is wat een paneel onderweg doormaakt. “Veel panelen worden in Azië geproduceerd en gaan vervolgens van hand tot hand naar Europa. Grote fabrikanten en installateurs weten hoe ze met panelen om moeten gaan. Maar een kleine ondernemer of zzp’er, weet vaak niet goed hoe fragiel het product  wat ze gebruiken is. Doordat de panelen veel transporthandelingen ondergaan in het complete proces tussen fabrikant en project komen ze steeds vaker beschadigd aan, zo is uit onderzoek op locatie gebleken.”

Gevaarlijke tocht
De panelen komen meestal per zeecontainer aan. Op zee krijgt een boot golven tot wel 15 meter te verduren. Dan kunnen de panelen op elkaar te klapperen. Het stapelen van te veel panelen zorgt ook voor hoge druk op de cellen, wat kleine scheurtjes – ‘microcracks’ – kan veroorzaken, legt Van der Meij uit.

Die schade aan het paneel zie je niet direct, maar merk je pas veel later aan de prestaties van je installatie. Van der Meij stelt dat er daarom ook te makkelijk gedacht wordt over de stevigheid ervan. “De microscheurtjes die onderweg kunnen ontstaan krijg je pas in de gaten wanneer je opbrengst niet de resultaten toont die je beloofd waren.

"Als er meer focus op aankomst controle, een reële opbrengstberekening door middel van 3D-engineering met schaduw berekening en monitoring software met opbrengst prognose in het uitlees portaal zou komen, zouden beschadigde panelen sneller kunnen worden gediagnostiseerd. Ook gaat men op grote vrijeveld project steeds meer panelen bij aankomst testen. Hiermee weet de investeerder dat alle panelen heel aankomen op het project. Dit kost wat meer, maar geeft ten minste zekerheid over de 25-jarige opbrengstverwachting.”

Scheur zet verder uit
In het eerste jaar valt het verschil tussen de verwachte en werkelijke opbrengst misschien nog mee. Maar zo’n microscheurtje wordt met het jaar erger door de stroom die er doorheen loopt en het uitzetten van cellen in de warme zomer en het krimpen in de koude winter, meent Van der Meij.

Lokaal
Zelf heeft Van der Meij een uitgesproken voorkeur voor panelen die in Europa geassembleerd worden. “Ze zijn dan wel relatief duurder, je weet in ieder geval dat ze geen heftige reis achter de rug hebben. ” De panelen kunnen in Europa in elkaar gezet worden, maar de cellen moeten nog altijd vanuit Azië komen. Hierdoor blijft het risico dat er dwangarbeid heeft plaatsgevonden in het proces (zoals afgelopen tijd aan het licht is gekomen) altijd bestaan. “Daar moeten we absoluut niet onze ogen voor sluiten”, meent Van der Meij.

Het minste wat je volgens hem kunt doen, is een paneel aanschaffen dat in Europa geassembleerd is. “Als panelen hier pas in elkaar gezet worden neemt het risico op dwangarbeid af. Bovendien is de CO2-voetafdruk lager, omdat er minder overzees transport plaatsvindt. Verder hebben glas/glas panelen minder last van microcracks doordat de cellen stevig tussen twee glaslagen liggen en dus bijna niet kunnen doorbuigen. Transport en montage schade worden dan tot nihil gereduceerd.”

Van der Meij besluit met een advies: “Wees sociaal, koop liever lokaal. De arbeidsomstandigheden in Europa zijn vele malen beter en dat bespaart een paneel ook nog eens een riskante en een CO2-uitstotende reis.”