Uit onderzoek van Sara Golroodbari, Abdulhadi Ayyad en Wilfried van Sark, verbonden aan de Universiteit Utrecht, blijkt dat het verschil in energieopbrengst tussen land- en offshore-systemen varieert tussen 20 en -4 procent. De drie hebben hun resultaten gepubliceerd in Progress in Photovoltaics. Het verschil blijkt vooral zeer locatiespecifiek vanwege alle mogelijke omgevingsfactoren.

De belofte van drijvende fotovoltaïsche zonnepanelen (FPV) is dat het water zorgt voor extra weerspiegeling van zonlicht en natuurlijke koeling. Hierdoor zou de energieopbrengst van offshore-systemen hoger zijn dan zonne-energiesystemen op land.

De onderzoekers keken naar twintig offshore FPV-systemen wereldwijd, ook al worden de meeste FPV-installaties boven zoetwaterlocaties geplaatst. Voor landen aan zee met weinig oppervlakte kunnen offshore FPV-installaties namelijk interessant zijn. De FPV-systemen met monokristallijne siliciumtechnologie stonden op metalen pontons.

Uit het onderzoek Offshore floating photovoltaics system assessment in worldwide perspective blijkt dat dit noodzakelijkerwijs het geval hoeft te zijn. Het verschil in energieopbrengst tussen land- en offshore-systemen varieert tussen 20 en -4 procent in de periode tussen 2008 en 2018.

“We concluderen dat er geen ijzersterke garantie is, of enige vorm van algemene ‘vuistregel’, dat het plaatsen van PV-panelen op watermassa's resulteert in een verbeterde opbrengst aan elektrische energie”, stellen de onderzoekers. Bestralingsniveau, omgevingstemperatuur, windsnelheid, neerslag en temperatuur van het zeeoppervlak zorgen voor te veel variatie.