Duurzame jonge talenten: Aniek Moonen (Jonge Klimaatbeweging)

11.01.2022 Jan de Wit

Duurzame jonge talenten: Aniek Moonen (Jonge Klimaatbeweging)

Als voorzitter van de Jonge Klimaatbeweging was Aniek Moonen onlangs op de Klimaatconferentie van Glasgow (COP26) aanwezig. Mede onder druk van de jongeren ging het Nederlandse kabinet overstag en werd de investeringsstop voor fossiele brandstoffen alsnog gesteund. Een mooi tastbaar resultaat volgens Moonen, maar nog niet genoeg. “Er moet meer ambitie op tafel gelegd worden.”

Haar passie voor duurzaamheid ontwikkelde Moonen tijdens haar studiejaren aan het Leiden University College. “Ik volgde daar opleidingen die ingericht zijn als interdisciplinaire studies, zonder één specifieke richting, maar met veel ruimte voor eigen keuzevakken. Daar ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met de verduurzamingsopgave.”

Ze studeerde af met een major in Governance, Economics & Development, maar deed ook een minor in Earth, Energy & Sustainability. “Heel interessant om over te leren. Over waar we naartoe moeten met ons energiesysteem en hoe we daar kunnen komen.”

Tegelijk is de Leiden University College een broedplaats voor jong talent dat zich internationaal wil inzetten. “Dat is me heel goed bevallen en daarom ben ik als het ware ‘verder gerold’ in het werken met jongeren en verduurzamen via de Jonge Klimaatbeweging.” Waar Moonen sinds 2020 in het bestuur zit en sinds 1 oktober 2021 als voorzitter werkt.

“Daarbij heb ik een halfjaar gewerkt bij de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE). De NVDE heeft wetenschappelijke onderbouwing bij verduurzaming hoog in het vaandel, die kennis neem ik nog steeds mee in het bestuur van de Jonge Klimaatbeweging.”

Als het aan de jongeren ligt, komt er meer ambitie
De Jonge Klimaatbeweging is een koepelorganisatie van meer dan zestig jongerenorganisaties, vertelt Moonen. Hun stem vertegenwoordigen zij in het maatschappelijke debat.

“We gaan het gesprek aan met politici, organisaties en bedrijven om jongeren een stem te geven in de politieke besluitvormingsprocessen. Als de politiek ons niet meeneemt, zijn ze ineffectief in hun beslissingen.”

Ze wijst daarbij op de groeiende kritiek op wind- en zonneparken op land. “Die kritiek komt vanuit de huishoudens die daar nu wonen. Wat natuurlijk logisch is, maar de meeste jongeren storen zich nauwelijks aan windmolens en zonnepanelen omdat ze ermee opgegroeid zijn. En zij zullen er nog veel naast gaan wonen.” Ook voor mobiliteit gaat deze Babylonische spraakverwarring volgens haar op.

“Veel jongeren geven aan dat ze later helemaal geen auto hoeven, maar veel meer zien in deelmobiliteit. Toch zet de overheid volop in op het elektrificeren van het huidige mobiliteitssysteem. Mensen onderschatten hoe een andere generatie helemaal anders kan kijken naar problemen en oplossingen. Voor dat soort perspectief heb je ons nodig.”

Precies de reden waarom de aanwezigheid van jongeren op COP26 zo belangrijk was. “Hier wordt het ambitieniveau van de wereld beslist. De nalatenschap van COP26 moet zijn dat 1,5 graden geen discussiepunt mag zijn. 2,7 is te veel, dus er moet iets gebeuren. De boodschap van jongeren is heel duidelijk: elke ton CO2 kost mensenlevens, daarom moet er meer ambitie op tafel gelegd worden.”

‘Ga niet zomaar het huidige systeem elektrificeren’
De energietransitie kan wat Moonen betreft dan ook nog een stuk harder gaan. “We moeten nu vol inzetten op het verbeteren van het elektriciteitsnet en het bereiken van jongeren voor technische beroepen.”

Volgens haar zijn deze problemen illustratief voor de relatie tussen de overheid en de energietransitie. “Dit zijn dé obstakels waar energieclubs zoals de NVDE al jaren voor pleiten, maar de overheid krijgt het nu pas door dat door oplossingen voor moeten komen. Ik mis visie van de overheid, waar werken we nou naartoe met z’n allen? Hoe moet Nederland eruit zien in 2040, 2050 of zelfs 2075?”

Kenmerkend was de weifelende houding die het kabinet aanvankelijk had tegenover de investeringsstop voor fossiele brandstoffen. “Wij zijn toen een petitie gestart zodat Nederland die stop toch zou steun. In drie dagen hadden we al meer dan tienduizend handtekeningen verzameld en bijgedragen aan een storm op Twitter.” Een moment waaruit volgens haar het brede maatschappelijke draagvlak sprak dat er is voor de aanpak van klimaatverandering.

“We zitten een periode van hoop, maar we weten nog niet precies waar het naartoe gaat. We moeten de aanpak van klimaatverandering daarom positief benaderen. Zeggen dat we het wél kunnen oplossen. Tegen iemand die een marathon wil lopen roep je toch ook niet gelijk dat die het niet gaat halen?”

Daarbij pleit Moonen voor een andere benadering van de energietransitie. “Het gaat om systemische verandering. We moeten onze huidige manier van doen daarom niet zomaar in een groen jasje steken, maar drastisch anders kijken naar de manier van leven.” Daarvoor is wel een andere mindset nodig.

“Ga niet zomaar alles elektrificeren wat we nu hebben. Luister naar jongeren – zij vormen de toekomstige generaties, ga anders met energie om en ga vooral minder gebruiken.”

In de reeks ‘Duurzame jonge talenten’ geven de aanstromende duurzame talenten van de energiesector hun visie op de energietransitie. De jonge ondernemers zijn geselecteerd op basis van de Duurzame Jonge 100, een initiatief van SustainableMotion om Nederland te laten zien dat duurzaamheid nu al mogelijk is.