De ontwikkelingen in de solarsector laten zien dat China deze zomer een koerswijziging heeft ingezet. De afgelopen jaren was de markt overheerst door extreme prijsconcurrentie en ongeremde capaciteitsuitbreiding, nu grijpt de overheid in. Xi Jinping zelf zei tijdens een hoog overleg dat de "wanordelijke prijsoorlog" moet stoppen en dat verouderde productiecapaciteit uit de markt moet verdwijnen. Kort daarna zaten de grootste namen uit de sector bij het ministerie aan tafel. Het signaal is helder: de vrije groei heeft zijn grenzen bereikt.

De oorzaken van de crisis zijn bekend. In recordtempo is de productiecapaciteit opgestuwd tot meer dan 1.800 GW, terwijl de wereldwijde vraag rond de 700 gigawatt bleef hangen. In andere woorden: er is veel meer aanbod dan de markt kan absorberen. Bedrijven bouwden fabrieken zonder echte marktbasis, gevoed door goedkoop kapitaal en politieke stimulansen. En omdat sluiting van fabrieken politiek en financieel onwenselijk is, bleven velen doorproduceren – zelfs met verlies. Het resultaat was een prijzenoorlog waarbij schaal en overlevingsdrang belangrijker leken dan gezond ondernemerschap.

Zelfregulering werkte niet. Pogingen om gezamenlijk productieplafonds of prijsafspraken te maken, strandden telkens op tegenstrijdige belangen. Daarom richt de sector zijn blik nu op de overheid. Er wordt gesproken over prijsbodems, beperkingen in de upstreammaterialen, gefaciliteerde fusies en overnames, en verdere verlaging of zelfs afschaffing van exportkortingen. De gevolgen van deze ontwikkeling zijn nu al voelbaar. Tijdens de zomervakantie stegen de prijzen van grondstoffen met meer dan 10 procent. En zodra de aangekondigde maatregelen volledig hun effect hebben, verwacht ik dat dit nog een extra stijging teweeg zal brengen. Dat is uiteindelijk gezond voor de markt. Na jaren van dalende prijzen en verlieslatende productie is er ruimte nodig voor herstel. Bedrijven kunnen dan langzaam hun wonden likken en weer marge opbouwen.

Toch moeten we niet te snel victorie kraaien. Het pad naar een stabielere markt is lang en vol onzekerheden. Hoe ver Beijing bereid is te gaan, hoe handhaafbaar de regels zullen zijn en welke creatieve omwegen bedrijven zullen vinden, dat moet allemaal nog blijken. Maar één ding staat vast: de periode van ongeremde expansie en structurele ondermijning van marges ligt achter ons.

Voor Europa betekent dit dat de bodemprijzen waarschijnlijk voorbij zijn. Ontwikkelaars en EPC's zullen te maken krijgen met hogere kosten die hun marges onder druk zetten. Maar tegelijkertijd biedt dit bedrijven een kans om zich te richten op kwaliteit, betrouwbaarheid en waarde op de lange termijn.

De komende maanden zullen veelzeggend zijn. Het herstel is ingezet, maar hoe duurzaam het zal zijn, moeten we zoals altijd nog afwachten.